top of page

Recht zo die gaat, stoere vrouwen gaan door.

Dag 8, donderdag 13 mei 2021, 74 km, temp overdag 15 C, nacht 4 C,

Overnachting: Eijsden, kampeerterrein de Oosterdriessen


Stoere kayaks op het trekkersveldje


Die vrolijke Maaike, ik miste haar meteen al toen ze weg was. Nadat ik bepakt en bezakt was, reed ik een beetje moe, maar ook nieuwsgierig naar de dag, weg.

Die dag begint onbewolkt. Dat is fijn. En de tocht langs de Maas is prachtig. En na 10 km denk ik, dit word een prima dag om door te fietsen naar Maastricht. En dat vindt Leo ook. Leo is meteen enthousiast als ie me ziet en hij vraagt of ie een stukje mee mag fietsen. “ Ja natuurlijk ! “ zeg ik. Leo vind het zo geweldig dat ik naar Frankrijk ga fietsen, heeft hij ook heel veel gedaan, ook toen ie 50 was. Onvergetelijk . Hij heeft sowieso veel gedaan, en hij fietst en zeilt nog iedere dag. Hij is nu 80. En hij ziet er uit als 60 en hij heeft heeeeeeeeel veel te vertellen en ondertussen leidt hij me naar een prachtig pad langs het kanaal bij Echt. Hij blijft maar praten, ook nu hij voor me op het smalle pad fietst en dat levert hem mondenvol kleine vliegjes op “ een hele maaltijd ! “ zegt hij lachend. Hij vertelt over zijn tijd in het leger, zijn ondeugende streken, over zijn tijd in de sloppenwijken van Nairobi als opbouwwerker, zijn tijd als docent bij verpleegkunde, zijn interrimbanen, maar bovenal over zijn fietsreizen. En hij rijdt keihard. Electrisch. En dan ineens stopt ie en zegt, “ ik moet nu gaan, ik ga hier verderop in Ohe en Laak kijken naar een zeilwedstrijd” . En ik fiets verder het jaagpad af en ik voel me een beetje verloren. En ik heb zo hard getrapt dat ik rammel van de honger. Eten, waar is eten?


En dan is daar de “Auw Pastorie” in Born. Tapas. Met een ontzettend tuttig terras. Zit ik daar in mijn eentje, in de regen onder een parasol. Fiesta de Croquetas, Champinones salteados en Patatas bravas. Een lekkere lunch, dat wel. Maar wel stom om hier alleen aan een tafeltje te zitten met allemaal suffe stelletjes om me heen.


Ik stap weer op de fiets en voordat ik het weet ben ik in Maastricht. En altijd als ik in Maastricht ben, dan gaat het regenen. Dus ik fiets door en totaal verzopen kom ik aan bij de Camping Oosterdriessen. En dan ontmoet ik Suu en Jaco, die met mij het trekkersveldje delen. Ze leggen hun kajaks even ergens anders. En ze zijn net als ik doorweekt. Met dat verschil dat ze ook nog omgegaan zijn in de Maas, zegt Suu keihard lachend. Dus we zijn meteen vrienden. Kleren samen in de droger, heel lang heel heet douchen en met zijn drietjes delen we wat we in onze knapzak hebben zitten. Heerlijk, linzen van Jaco, couscous van Suu en baklava van de broer van Annette.

En daarna kwebbelen we nog door over van alles. Met hete thee. Jaco vindt mij heel stoer, ik vind haar en Suu juist heel stoer. Kortom we spreken af dat we contact houden en elkaar van onze avonturen op de hoogte houden. Om 22.00 slaap ik , best diep.


Comments


bottom of page